Societas Historicorum Coronae Aragonum

Ονομάζουμε Στέμμα της Αραγόνας ένα θεσμικό σύνολο εδαφών τα οποία, πέρα από την εδαφική συνοχή που είχε τις ρίζες της στις εξελίξεις του πρώιμου Μεσαίωνα, οδήγησαν, κατά τους κεντρικούς αιώνες του Μεσαίωνα, σε μια ιδιαίτερη πολιτική οντότητα στη Μεσόγειο. Η οντότητα αυτή, σύνθετης και πολυεπίπεδης, η οποία εξελίχθηκε σε ένα από τα ευρωπαϊκά πρότυπα μικτής μοναρχίας, με πολιτικούς θεσμούς στους οποίους είχαν πρόσβαση εκπρόσωποι κοινωνικών ομάδων, με πολιτιστικά χαρακτηριστικά που μετατράπηκαν σε παράγοντες συνοχής, με μια οικονομία ενσωματωμένη στις μεγάλες θαλάσσιες διαδρομές και, παράλληλα, ένα και μόνο στέμμα, εκείνο των βασιλέων της Αραγόνας, το οποίο συγκέντρωνε υπό την αιγίδα του μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από πολυφωνία.

Πράγματι, ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε σε μεταγενέστερο χρόνο η κοινωνία αλλά και η ίδια η ιστορική έρευνα, υπό τις παραμέτρους του κράτους-έθνους, τόσο βαθιά ριζωμένες για αιώνες, εξηγεί γιατί είναι δύσκολη η κατανόηση οντοτήτων όπως η το Στέμμα της Αραγόνας, σε βαθμό ώστε οι θεσμοί εκπροσώπησής του ή τα εκλεπτυσμένα χαρακτηριστικά του πολιτισμού του να θεωρούνται ανώριμοι στο πλαίσιο της εννοιολογικής ακαμψίας που επιβλήθηκε εκ των υστέρων.

Χωρίς αμφιβολία, πρέπει να καταστούν πιο ευχερείς οι δίοδοι επικοινωνίας, διαλόγου και διεπιστημονικής αλληλεπίδρασης μεταξύ όλων εκείνων που, μέσω της ιστορίας, της ιστορίας της τέχνης, της φιλολογίας (λογοτεχνίας και γλώσσας) ή οποιασδήποτε άλλης οπτικής γωνίας, μελετούν διαφορετικές πτυχές και περιοχές αυτού που υπήρξε το Στέμμα της Αραγόνας.

Η Εταιρεία Ιστορικών του Στέμματος της Αραγόνας (Societas Historicorum Coronae Aragonum, HISCOAR) έχει ως σκοπό να διευκολύνει την επικοινωνία και τις ανταλλαγές μεταξύ ερευνητών οι οποίοι, έχοντας τη βάση τους οπουδήποτε στον κόσμο, εστιάζουν την έρευνά τους στο Στέμμα της Αραγόνας. Αυτό θα επιτρέψει να διευρύνουμε την κυκλοφορία των ερμηνευτικών κατευθύνσεων, καθώς επίσης και να επαναδιεκδικήσουμε αποτελεσματικά την ιστορική πραγματικότητα του Στέμματος της Αραγόνας.

Η συνεργασία μεταξύ διαφορετικλων κλάδων επιστημονικού μόχθου και, ορισμένες φορές, διασκορπισμένων γεωγραφικών περιοχών μπορεί να βελτιώσει τα αποτελέσματα συγκεκριμένων ερευνητικών στόχων σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Η HISCOAR συντονίζει τις επιμέρους προσπάθειες των ερευνητών για την εύρεση κοινών στρατηγικών υπέρ της έρευνας, της προώθησης της ανταλλαγής και της διεπιστημονικής εργασίας, της παροχής βοήθειας και κινήτρων για το άνοιγμα νέων δρόμων γνώσης και, τέλος, της διάδοσης των διαφόρων τομέων εργασίας.

Πρόκειται, εν κατακλείδι, για μια περιπέτεια επιστημοσύνης και φιλίας που ωφελείται από το εποικοδομητικό πνεύμα ενός κοινού οράματος, και στην οποία, κατά συνέπεια, χωράμε όλοι.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London

Anomenem Corona d’Aragó a un conglomerat de territoris que, damunt de les cohesions territorials arrelades en les evolucions dels segles altmedievals, donaren lloc, a la mitjana, a una específica entitat política a la Mediterrània. Aquesta, plural i diversa, esdevingué un dels models europeus de monarquies mixtes, amb les institucions accessibles a la representativitat dels estaments, els trets culturals  convertits en factors cohesionadors, l’economia imbricada amb els grans eixos marítims i, amb tot això, una pluralitat  acollida sota una mateixa corona, la dels reis d’Aragó.  La peculiaritat d’aquesta articulació ha dipositat la seva memòria en una densa xarxa d’arxius ben variats i de fonts  ben diverses que requereixen ser degudament explorades i analitzades.

Precisament, la posterior articulació de la societat i de la mateixa recerca històrica sota els paràmetres dels estat-nació, tan profundament arrelats  durant segles, fins i tot han dificultat la comprensió del que foren entitats com la Corona d’Aragó, arribant al punt que les seves institucions participatives o els trets membranosos de la seva cultura podien ser titllats com a immadurs des de les rigideses conceptuals posteriorment imposades.

Cal, sens dubte, facilitar les vies d’encaix, de debat i de relació interdisciplinari entre tots aquells que des de la història, la història de l’art, la filologia (literatura i llengua) o qualsevol altra perspectiva estudien diferents vessants i geografies del que fou la Corona d’Aragó.

La Associació d’Historiadors de la Corona d’Aragó (Societas Historicorum Coronae Aragonum, HISCOAR) pretén contribuir a facilitar la relació i l’intercanvi entre investigadors que, situats a qualsevol punt del món, tinguin el focus de la recerca sobre la Corona d’Aragó. Això permetrà incrementar la circulació de les vies interpretatives i, alhora, reivindicar adientment  el que fou la Corona d’Aragó.

La col·laboració des de branques de treballs diverses i geografies a voltes disperses permet millorar els resultats d’uns objectius de recerca més propers que no pas a voltes pot semblar. HISCOAR suma esforços de tots per a cercar estratègies comunes en favor de la recerca, promoure l’intercanvi i el treball interdisciplinari, propiciar ajuts i incentius per a obrir noves vies de coneixement i, finalment, difondre els diferents àmbits de treball.

És, en definitiva, una aventura científica i amical que es beneficia de l’esperit constructiu en compartir les il·lusions comunes i, per això mateix, en la que tots i totes hi podem cabre.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London

Denominamos como Corona de Aragón a todo un conglomerado de territorios que, por encima de las cohesiones territoriales arraigadas en las evoluciones de los siglos altomedievales, dieron lugar, a la media, a una específica entidad política en el Mediterráneo. Esta,  plural y diversa, se convirtió en uno de los modelos europeos de monarquías mixtas, con las instituciones adaptadas  a la representatividad  estamental, los rasgos culturales convertidos en factores cohesionadores, la economía imbricada con los grandes ejes marítimos y, con todo ello, dotada de una pluralidad bajo una misma corona, la de los Reyes de Aragón. Los rasgos de esta articulación tienen la memoria depositada en una densa y variada gama de archivos y una suma de fuentes muy diversas que requieren ser debidamente exploradas y analizadas.

Precisamente, la posterior articulación de la sociedad y de la misma investigación histórica bajo los parámetros de los estados-nación, tan profundamente arraigados durante siglos,  han dificultado  la misma comprensión de lo que fueron entidades como la Corona de Aragón, llegando al punto de que sus instituciones participativas o los rasgos membranosos de su cultura pudieron ser tachados como inmaduros desde las rigideces conceptuales posteriormente impuestas.

Conviene, sin duda, facilitar las vías de encaje, debate y relación interdisciplinar entre todos aquellos que, desde la historia, la historia del arte, la filología (literatura y lengua) o cualquier otra perspectiva, están estudiando cualquiera de las distintas facetas o geografías de lo que fue la Corona de Aragón.

La Asociación de Historiadores de la Corona de Aragón (Societas Historicorum Coronae Aragonum, HISCOAR) pretende contribuir a facilitar la relación y el intercambio entre investigadores que, encontrándose en cualquier parte del mundo, tengan el foco de su investigación sobre la Corona de Aragón. Esto permitirá incrementar la circulación de las vías interpretativas y, al mismo tiempo, reivindicar adecuadamente lo que fue la Corona de Aragón.

La colaboración desde diversos campos de trabajo y geografías, a veces dispersas, permite mejorar los resultados de unos objetivos de investigación más próximos de lo que a veces se puede imaginar. HISCOAR suma los esfuerzos de todos para buscar estrategias comunes en favor de la investigación, promover el intercambio y el trabajo interdisciplinario, fomentar ayudas e incentivos para abrir nuevas vías de conocimiento y, finalmente, difundir los diferentes ámbitos de trabajo.

Es, en definitiva, una aventura científica y amigable que se beneficia del espíritu constructivo al compartir las ilusiones comunes y, por ende, en la que todos y todas pueden formar parte.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London

We give the name Crown of Aragon to an amalgam of territories that, over the territorial cohesions rooted in the evolutions in the Early and High medieval centuries, led, in the Late Middle, to a specific political entity in the Mediterranean. This, a plural and diverse political entity, became one of the European models of mixed monarchies. It had accessible institutions and a representativeness of the estates, and cultural traits converted into unifying factors, an economy involved in the great maritime routes and, with all this, a plurality under one crown, that of the kings of Aragon. The memory of this peculiarity of this structure has survived in a dense, widely varying, network of archives and diverse sources that need to be duly explored and analysed.

Indeed, the later articulation of society and historical research under the parameters of the nation-state, so deeply rooted over centuries, has even hindered our understanding of what entities like the Crown of Aragon were, to the point that its participative institutions or the membranous traits of its culture could be claimed to be immature from the conceptual rigidities imposed later.

It is undoubtedly necessary to facilitate the coming together, through debate and interdisciplinary relations, of everyone who, from history, art history, philology (literature and language) or any other perspective, studies different aspects and geographies of what was the Crown of Aragon.

The Association of Historians of the Crown of Aragon (Societas Historicorum Coronae Aragonum, HISCOAR) aims to contribute to facilitating relations and exchanges between researchers who, anywhere in the world, focus their research on the Crown of Aragon. That enables to increase the circulation of the interpretative paths and also defend adequately what the Crown of Aragon was and represented.

Collaboration between diverse branches of work and sometimes disperse geographies enables the improvement of the results of research targets closer than it might sometimes seem. HISCOAR sums the effurts of everyone to seek common strategies for the research, foster the exchange and the interdisciplinary work, endorse support and encourangement in order to open new ways of knowledgement and, finally, spread the diferent fields of work.

This is, in the end, a scientific and amiable adventure that benefits from the constructive spirit in sharing the common illusions and, therefore, in which all of us can take part.

 

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London

Nous désignons sous le nom de Couronne d’Aragon un conglomérat de territoires qui, sur des cohésions territoriales enracinées dans les évolutions du haut Moyen Âge, ont donné naissance, au bas Moyen Âge central, à une entité politique spécifique en Méditerranée. Celle-ci, plurielle et diverse, qui est devenue un des modèles européens des monarchies mixtes, avec ses institutions permettant la représentatitivé des corps sociaux, ses traits culturels facteurs de cohésion, son économie intégrée par les grands axes maritimes, et, par dessus tout, sa pluralité réunie sous une même couronne, celle des rois d’Aragon. L’originalité de cette articulation a conservé sa mémoire dans un dense réseau d’archives très variées et aux fonds très divers, qui exigent d’être explorées et analysées avec attention.

En effet, l’articulation postérieure de la société, et de la recherche historique elle-même, autour de la thématique des États-Nations, profondément enracinée depuis des siècles, a rendu difficile la compréhension d’entités telles que la Couronne d’Aragon, au point que ses institutions participatives ou les aspects entremêlés de sa culture ont pu être caractérisés comme des traits d’immaturité, selon des rigidités conceptuelles qui se sont imposées postérieurement.

Il convient dès lors d’ouvrir les voies de comparaison, de débat et de relations interdisciplinaires entre tous ceux qui, en histoire, histoire de l’art, philologie (littérature et langue), ou de tout autre point de vue, étudient différents ascpects ou régions de ce qui fut la Couronne d’Aragon.

L’Association d’Historiens de la Couronne d’Aragon (Societas Historicorum Coronae Aragonum, HISCOAR) vise à faciliter les relations et les échanges entre les chercheurs qui, situés partout dans le monde, se concentrent sur la recherche de la Couronne d’Aragon. Cela permettra d‘accroître la circulation des données d’interprétation et aussi réaffirmer avec rigueur ce que fut la Couronne d’Aragon.

La collaboration de diverses branches de travail et de géographies parfois dispersées permet d’améliorer les résultats d’objectifs de recherche plus proches qu’il n’y paraît parfois. HISCOAR résume les efforts de recherche pour trouver des stratégies communes en faveur de la recherche, favoriser les échanges et le travail interdisciplinaire, apporter aide et incitation à ouvrir de nouvelles voies de connaissances et, enfin, diffuser les différents domaines de travail.

C’est, en fin de compte, une aventure scientifique et amicale qui bénéficie de l’esprit constructif de partage d’illusions communes et, par conséquent, dans laquelle nous pouvons tous nous intégrer.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London