Societas Historicorum Coronae Aragonum

Κατά τον ύστερο μεσαίωνα, η Μεσόγειος αποτέλεσε το σκηνικό για την ανάπτυξη και εξάπλωση μιας πολιτικής οντότητας σύνθετης και πολυεπίπεδης, η οποία εξελίχθηκε σε ένα από τα ευρωπαϊκά πρότυπα μικτής μοναρχίας, με πολιτικούς θεσμούς στους οποίους είχαν πρόσβαση εκπρόσωποι κοινωνικών ομάδων, με πολιτιστικά χαρακτηριστικά που μετατράπηκαν σε παράγοντες συνοχής, με μια οικονομία ενσωματωμένη στις μεγάλες θαλάσσιες διαδρομές και, παράλληλα, ένα και μόνο στέμμα, εκείνο των βασιλέων της Αραγόνας, το οποίο συγκέντρωνε υπό την αιγίδα του μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από πολυφωνία.

Πράγματι, ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε σε μεταγενέστερο χρόνο η κοινωνία αλλά και η ίδια η ιστορική έρευνα, υπό τις παραμέτρους του κράτους-έθνους, τόσο βαθιά ριζωμένες για αιώνες, εξηγεί γιατί είναι δύσκολη η κατανόηση οντοτήτων όπως η το Στέμμα της Αραγόνας, σε βαθμό ώστε οι θεσμοί εκπροσώπησής του ή τα εκλεπτυσμένα χαρακτηριστικά του πολιτισμού του να θεωρούνται ανώριμοι στο πλαίσιο της εννοιολογικής ακαμψίας που επιβλήθηκε εκ των υστέρων.

Χωρίς αμφιβολία, πρέπει να καταστούν πιο ευχερείς οι δίοδοι επικοινωνίας, διαλόγου και διεπιστημονικής αλληλεπίδρασης μεταξύ όλων εκείνων που, μέσω της ιστορίας, της ιστορίας της τέχνης, της φιλολογίας (λογοτεχνίας και γλώσσας) ή οποιασδήποτε άλλης οπτικής γωνίας, μελετούν διαφορετικές πτυχές και περιοχές αυτού που υπήρξε το Στέμμα της Αραγόνας. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια ένωση, που θα διευκολύνει τις επαφές και τις ανταλλαγές μεταξύ ερευνητών οι οποίοι, σε όποιο σημείο του κόσμου κι αν βρίσκονται, εστιάζουν ερευνητικά στο Στέμμα της Αραγόνας. Ενωμένοι θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε τα αποτελέσματα της εργασίας μας, να διευρύνουμε την κυκλοφορία των ερμηνευτικών κατευθύνσεων, καθώς επίσης και να επαναδιεκδικήσουμε αποτελεσματικά την ιστορική πραγματικότητα του Στέμματος της Αραγόνας.

Σας παρουσιάζουμε, λοιπόν, τη νέα Εταιρεία Ιστορικών του Στέμματος της Αραγόνας (Societas Historicorum Coronae Aragonum) και σας ζητούμε να μας συνοδέψετε σε αυτήν την περιπέτεια επιστήμης και φιλίας.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London

A l’Edat Mitjana la Mediterrània fou escenari del desenvolupament d’una entitat política plural i diversa, que esdevingué un dels models europeus de monarquies mixtes, amb les institucions accessibles a la representativitat dels estaments, els trets culturals  convertits en factors cohesionadors, l’economia imbricada amb els grans eixos marítims i, amb tot això, una pluralitat  acollida sota una mateixa corona, la dels reis d’Aragó.  La peculiaritat d’aquesta articulació ha dipositat la seva memòria en una densa xarxa d’arxius ben variats i de fonts  ben diverses que requereixen ser degudament explorades i analitzades.

Precisament, la posterior articulació de la societat i de la mateixa recerca històrica sota els paràmetres dels estat-nació tan profundament arrelats  durant segles fins i tot han dificultat la comprensió del que foren entitats com la Corona d’Aragó, arribant al punt que les seves institucions participatives o els trets membranosos de la seva cultura podien ser titllats com a immadurs des de les rigideses conceptuals posteriorment imposades.

Cal, sens dubte, facilitar les vies d’encaix, de debat i de relació interdisciplinari entre tots aquells que des de la història, la història de l’art, la filologia (literatura i llengua) o qualsevol altra perspectiva estudien diferents vessants i geografies del que fou la Corona d’Aragó. Per això, és necessari crear una associació, que faciliti la relació i l’intercanvi entre investigadors que, situats a qualsevol punt del món, tinguin el  focus de la recerca sobre la Corona d’Aragó.  Associats podrem millorar els resultats del nostre treball, incrementar la circulació de les vies interpretatives i, també, reivindicar adientment  el que fou la Corona d’Aragó.

Així us presentem la nova Associació d’Historiadors de la Corona d’Aragó (Societas Historicorum Coronae Aragonum) i us demanem que ens acompanyeu en aquesta aventura científica i amical.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London

En la Edad Media, el Mediterráneo fue escenario del desarrollo de una entidad política plural y diversa, erigida en uno de los modelos europeos de monarquías mixtas, con las instituciones adaptadas  a la representatividad  estamental, los rasgos culturales convertidos en factores cohesionadores, la economía imbricada con los grandes ejes marítimos y, con todo ello, dotada de una pluralidad bajo una misma corona, la de los Reyes de Aragón. Los rasgos de esta articulación tienen la memoria depositada en una densa y variada gama de archivos y una suma de fuentes muy diversas que requieren ser debidamente exploradas y analizadas.

Precisamente, la posterior articulación de la sociedad y de la misma investigación histórica bajo los parámetros de los estados-nación, tan profundamente arraigados durante siglos,  han dificultado  la misma comprensión de lo que fueron entidades como la Corona de Aragón, llegando al punto de que sus instituciones participativas o los rasgos membranosos de su cultura pudieron ser tachados como inmaduros desde las rigideces conceptuales posteriormente impuestas.

Conviene, sin duda, facilitar las vías de encaje, debate y relación interdisciplinar entre todos aquellos que, desde la historia, la historia del arte, la filología (literatura y lengua) o cualquier otra perspectiva, están estudiando cualquiera de las distintas facetas o geografías de lo que fue la Corona de Aragón. Es necesario, por tanto, crear una asociación que facilite la relación y el intercambio entre investigadores que, situados en cualquier punto del mundo, estén enfocando su investigación sobre la Corona de Aragón. Asociados podremos mejorar los resultados de nuestro trabajo, incrementar la circulación de las vías interpretativas y reivindicar adecuadamente lo que fue la Corona de Aragón.

Así os presentamos la nueva Asociación de Historiadores de la Corona de Aragón (Societas Historicorum Coronae Aragonum) y os pedimos que nos acompañéis en esta aventura científica y amigable.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London

In the Middle Ages, the Mediterranean was the scenario for the development of a plural and diverse political entity, which became one of the European models of mixed monarchies. It had accessible institutions and a representativeness of the estates, and cultural traits converted into unifying factors, an economy involved in the great maritime routes and, with all this, a plurality under one crown, that of the kings of Aragon. The memory of this peculiarity of this structure has survived in a dense, widely varying, network of archives and diverse sources that need to be duly explored and analysed.

Indeed, the later articulation of society and historical research under the parameters of the nation-state, so deeply rooted over centuries, has even hindered our understanding of what entities like the Crown of Aragon were, to the point that its participative institutions or the membranous traits of its culture could be claimed to be immature from the conceptual rigidities imposed later.

It is undoubtedly necessary to facilitate the coming together, through debate and interdisciplinary relations, of everyone who, from history, art history, philology (literature and language) or any other perspective, studies different aspects and geographies of what was the Crown of Aragon. Accordingly, it is necessary to create an association, one that facilitates relations and exchanges between researchers, anywhere in the world, whose research is focused on the Crown of Aragon.  Together, we can improve the results of our work, increase the circulation of the interpretative paths and also defend adequately what the Crown of Aragon was and represented.

To this end, we present the new Association of Historians of the Crown of Aragon (Societas Historicorum Coronae Aragonum) and invite you to accompany us in this scientific and amiable adventure.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London

Au Moyen Âge, la Méditerranée a été le cadre du développement d’une entité plurielle et diverse, qui est devenue un des modèles européens des monarchies mixtes, avec ses institutions permettant la représentatitivé des corps sociaux, ses traits culturels facteurs de cohésion, son économie intégrée par les grands axes maritimes, et, par dessus tout, sa pluralité réunie sous une même couronne, celle des rois d’Aragon. L’originalité de cette articulation a conservé sa mémoire dans un dense réseau d’archives très variées et aux fonds très divers, qui exigent d’être explorées et analysées avec attention.

En effet, l’articulation postérieure de la société, et de la recherche historique elle-même, autour de la thématique des États-Nations, profondément enracinée depuis des siècles, a rendu difficile la compréhension d’entités telles que la Couronne d’Aragon, au point que ses institutions participatives ou les aspects entremêlés de sa culture ont pu être caractérisés comme des traits d’immaturité, selon des rigidités conceptuelles qui se sont imposées postérieurement.

Il convient dès lors d’ouvrir les voies de comparaison, de débat et de relations interdisciplinaires entre tous ceux qui, en histoire, histoire de l’art, philologie (littérature et langue), ou de tout autre point de vue, étudient différents ascpects ou régions de ce qui fut la Couronne d’Aragon. Dans ce but, il est nécessaire de créer une association qui favorise les relations et les échanges entre chercheurs qui, de n’importe quel endroit du monde, portent leurs regards sur la Couronne d’Aragon. Associés, nous pourrons ainsi améliorer les résultats de notre travail, accroître la circulation des données d’interprétation et aussi réaffirmer avec rigueur ce que fut la Couronne d’Aragon.

C’est pourquoi nous vous présentons la nouvelle Association d’Historiens de la Couronne d’Aragon (Societas Historicorum Coronae Aragonum) et nous vous invitons à nous rejoindre dans cette aventure scientifique et amicale.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London

Nel Medioevo il Mediterraneo fu lo scenario di una compagine politica plurale e diversificata, che divenne uno dei modelli europei di monarchie miste, con le istituzioni accessibili alle rappresentanze degli Stamenti, i tratti culturali convertiti in assi coesionanti, l’economia disposta lungo i grandi assi marittimi e, con tutto ciò, una pluralità raccolta sotto una stessa corona, quella dei re d’Aragona. La peculiarità di questa articolazione ha lasciato la sua memoria in una fitta rete di archivi, molto diversi, e di fonti molto differenti che devono essere adeguatamente esplorate e analizzate.

Per la precisione, la successiva articolazione della società e della stessa ricerca storica sotto i parametri dello stato-nazione, così profondamente radicati per secoli, ha reso difficile persino capire che fossero le compagini come la Corona d’Aragona, al punto che le sue istituzioni partecipative o le caratteristiche porose della sua cultura potrebbero essere etichettate come immature dalle rigidità concettuali imposte successivamente.

È necessario, per tutto ciò, agevolare le modalità di incontro, il dibattito e il rapporto interdisciplinare tra tutti coloro che dalla storia, la storia dell’arte, la letteratura, la lingua o da qualsiasi altra prospettiva studiano differenti aspetti e geografie diverse di ciò che fu la Corona d’Aragona. Per questo motivo, è necessario creare un’associazione che agevoli la relazione e lo scambio tra studiosi che, situati in qualsiasi parte del mondo, focalizzano le loro ricerche sulla Corona d’Aragona. Insieme potremo migliorare i risultati del nostro lavoro, aumentare la circolazione delle modalità interpretative e, inoltre, rivendicare correttamente ciò che fu la Corona d’Aragona.

Vi presentiamo quindi la nuova Associazione degli storici della Corona d’Aragona (Societas Historicorum Coronae Aragonum) e vi chiediamo di accompagnarci in questa avventura scientifica e amichevole.

Aymat Catafau, Université de Perpignan Via Domitia

Pietro Corrao, Università degli Studi di Palermo

Charles Dalli, L-Università ta’ Malta

Fulvio  Delle Donne, Università degli Studi della Basilicata

Antoni Furió, Universitat de València

Luciano Gallinari, Istituto di Storia dell’Europa  Mediterranea- CNR Cagliari

Carlos Laliena, Universidad de  Zaragoza

Flocel  Sabaté, Universitat de Lleida

Eleni Sakellariou, University of Crete

Nada Zecevic, University of London